Als liefde en ziekte elkaar kruisen

Over hoe kwetsbaarheid verbindt als het leven ineens verandert

Je leert elkaar kennen.
De klik is er. Het voelt licht, leuk, nieuwsgierig.
Je praat, lacht, ontdekt elkaar stukje bij beetje.
Er ontstaat iets.
Misschien voorzichtig, misschien al met vlinders.

En dan ineens…
komt er iets bij wat je niet had voorzien.

Ziekte.
Bij de ander. Of bij jezelf.
Misschien was het er al, maar nog niet benoemd.
Misschien kwam het pas na die eerste paar dates.
Na die eerste kus.
Na het moment waarop je dacht: hier wil ik in blijven ademen.

En dan verandert de dynamiek.
Plots wordt alles anders.

Want hoe doe je dat, daten terwijl je ziek bent?
Hoe blijf je openstaan voor de liefde als je hoort dat die ander iets ernstigs heeft?

Ik zie het vaker dan je denkt.
Soms wordt het fluisterend verteld, alsof het iets is om je voor te schamen.
Soms met tranen in de ogen, omdat het zo moeilijk is om kwetsbaar te zijn
in een wereld die zoekt naar perfectie.

Wat als ik een last ben?
Wat als iemand afhaakt?
Wat als ik te veel ben, nu ik dit moet delen?

En aan de andere kant;

Wat als ik me verbind… en het wordt te zwaar?
Wat als ik weer verlies?
Wat als ik straks vooral zorg en verdriet voel?

Er is geen handleiding voor dit soort liefde.
Geen stappenplan voor ‘als dit gebeurt, doe dan dat’.
Want dit raakt iets diepers.
Onze behoefte aan liefde en veiligheid.
En onze angst voor pijn en verlies.

Maar weet je wat ik keer op keer zie?

Dat echt liefde zacht blijft.
Dat sommige mensen juist meer voelen als je je openstelt.
Dat kwetsbaarheid niet afschrikt, maar verbindt.
Dat gesprekken ontstaan die dieper gaan dan ooit.
En dat het dan niet meer gaat over zeker of gezond…
maar over echt.

Liefde zoekt geen perfect plaatje.
Liefde zoekt echtheid, aanraking, erkenning.
En soms ook de moed om te blijven juist als het ingewikkeld wordt.

Niet iedereen zal dat kunnen. En dat is oké.
Maar soms ontmoet je iemand die niet wegloopt.
Die niet zegt: “Ik weet niet of ik dit kan.”
Maar die zegt: “Ik wil er zijn. Voor jou. Op jouw manier.”

Dat is geen sprookje.
Dat is liefde.
Precies zoals ze is; onvoorspelbaar, krachtig, en soms broos…
maar altijd waard om voor te kiezen.